معنی خشک دهان - جستجوی لغت در جدول جو

خشک دهان

لغت نامه دهخدا

خشک جان

بی ذوق، بی فضل وهنر، فاقد عشق

فرهنگ فارسی عمید

خشک دامن

پاک دامن، نجیب، عفیف، پارسا، پاک جامه

فرهنگ فارسی عمید

خشک نودهان

(خُ دَ)

دهی است از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان فومن، واقع در 8 هزارگزی شمال باختری فومن کنار راه فرعی لولمان به گوراب زرمیخ، این ده در جلگه قرار دارد با آب و هوای معتدل ومرطوب. آب آن از چشمه و رود خانه سوله، محصول آن برنج و ابریشم و ذغال و شغل اهالی زراعت و کسب و راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

شکردهان

(شَ کَ / شَکْ کَ دَ)

که دهان شیرین دارد. شیرین دهان. شیرین لب. شکرلب. (از یادداشت مؤلف) :
شاید که آستینت بر سر زنند سعدی
تا چون مگس نگردی گرد شکردهانان.
سعدی.
ساقیی شکّردهان و مطربی شیرین سخن
همنشینی نیک کردار و ندیمی نیکنام.
حافظ.
، شکرحرف. (آنندراج). شیرین سخن. شیرین گفتار. شکرسخن. (یادداشت مؤلف) :
با دعای شب خیزان ای شکردهان مستیز
در پناه یک اسم است خاتم سلیمانی.
حافظ.
و رجوع به شکردهن و شکردهنی شود

لغت نامه دهخدا

خشک نان

(خُ)

نان خشک. نان ته ماندۀ سفره ها که در مطبخ جمع آرند و تر یا خشک آن را بگدایان دهند. (یادداشت بخط مؤلف) :
همی دربدر خشک نان باز جست
مر او را همان پیشه بود از نخست.
ابوشکوربلخی.
یا حبذا الکعک بلحم مثرود
و خشکنان مع سویق مقنود.
راجز

لغت نامه دهخدا

هشت دهان

(هََ دَ)

چوب عود. (ناظم الاطباء). عود هندی. (بحر الجواهر). در بعضی فرهنگها به معنی گل خیری آورده، و در اختیارات بدیعی گفته: عود هندی است. (انجمن آرا). خطمی. (ترجمه صیدنه). نوعی از عود هندی است، جهت نقرس نافع است. (فهرست مخزن الادویه) ، گل خبازی. (ناظم الاطباء). خیری. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خشک دامان

(خُ)

نیکوکار. پاکدامن. خشک دامن. مقابل تردامن:
خشک دامان شوم انشأاﷲ.
خاقانی.
اصفیا را پیش کوه استاده سوزان دل چو شمع
همچو شمعاز اشک غرق و خشک دامان دیده اند.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خشک دماغ

(خُ دَ)

غمناک. مهموم. دردناک. (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، متعصب. خشک در عقیده. (یادداشت بخط مؤلف) ، احمق. ابله. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خشک جهان

(خُ جَ)

روزگار و زمانه ای که مردم کریم و صاحب همت در آن نباشد. (شرفنامۀ منیری) (برهان قاطع) (آنندراج) (انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

خشک عنان

(خُ عِ)

کنایه از مرکبی که فرمان بردار نباشد و سرکشی کند. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

خشک نهاد

(خُ نِ / نَ)

تندمزاج. بدخو. خشک مزاج. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خشک نهال

(خُ نَ)

خشک اصل. درخت نهالی که خشک است. نهال خشک. کنایه از بی ثمر و بی فایده و غیر مفید است:
چون قوم نوح خشک نهالان بی برند
باد از تنور پیرزنی فتح بابشان.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خاک دلان

(دِ)

جمع واژۀ خاک دل. تیره دلان. کنایه ازکافران و جاهلان و فاسقان و فاجران و مفسدان باشد

لغت نامه دهخدا